தொலைந்து போன பேனா
--ஹரன் பிரசன்னா
புதியதல்ல
அரதப் பழசுதான்
ஆனால் என் நினைவுகளில்
அது பேனா அல்ல
நினைவுகளின் தொகுப்பு

அதிகம் தடிமனுமில்லாமல்
அதிகம் ஒல்லியுமில்லாமல்
மசியை எழுத்துக்களாக்கும்
வித்தையைக் கண்டு வியந்ததுண்டு

முதல் கட்டுரை
முதல் கவிதை
முதல் கதை
முதல் காதல் கடிதம்
இப்படி என் எல்லா முதலுமாய்
விரிந்தது அதன் விலாசம்

பிள்ளையார் சுழியிலிருந்து
முற்றிடும் வரை
பக்கங்களில் வழுக்கிகொண்டு
ஓடும் போது நினைப்பேன்
பேனாவல்ல பறவையென்று

ஒவ்வொரு தொடுதலின்போதும்
உச்சத்தின் பரவசம் கண்டு
பெண்ணென உருவகித்து
கிள்ளிச் சோதித்திருக்கிறேன்
முனங்குகிறதோ வென்று

அப்பேனா தொலைந்துபோனது

கசப்பான ஓங்கரித்தல் தரும்
முகச்சுளிப்பு போல
விவாகரத்துப் பத்திரத்தில்
ஒப்பமிட்ட நினைவு

அது தொலைந்ததாகவே இருக்கட்டும்.